برچسب: طنزپردازان

میرزا علی اکبر طاهرزاده (صابر )

طاهرزاده در سال ۱۲۴۱ هجری شمسی در شاماخی آذربایجان (از شهرهای قدیمی شیروان) به دنیا آمد.

ازکودکی تحصیل را آغاز کرد.

۸ ساله بود که معلمش به هوش و زکاوت او در شعر پی برده و او را به سرودن شعر تشویق کرد.

او مدتی به مشهد, سمرقند و بخارا سفر کرد.

سپس به کربلا رفت.

زمانی به غزل و قصیده سرایی به زبان فارسی، ترکی و آذربایجانی پرداخت.

مترجمی نیز می کرد.

یکی از ترجمه هایش قطعه ای است از سعدی که صابر آن را از گلستان به ترکی ترجمه کرده است.

او با این ترجمه ها توانایی و استعدادش را در زبان ترکی و فارسی نمایان می کرد.

اشعار اولیه اش را به صورت نوحه و مرثیه می سرود.

وی با قصه های منظومش به آموزش و موعظه می پرداخت.

مدتی بعد وارد سیاست شد. اورا بنیانگذار شعر واقع گرایانه آذربایجان نیز می دانند.

میرزا علی اکبر طاهرزاده (صابر )

صابر در شعرش با ریاکاری، ظلم و ستم، نابرابری، جهل و نادانی و بی خبری مردم از زمانه، به ستیز بر می خیزد.

او طنز پردازی ماهر است که شعر و شاعری اش را در خدمت مردم ستم کشیده و در دفاع از آزادی و عدالت اجتماعی به کار می بست.

درد و رنج مردم زمانه ی خود را با زبانی ساده و طنز گونه و همه پسند نشان می داد.

صابر مدتی را در خدمت نشریه ی ملا نصرالدین بود و به جمع نویسندگان آن روزگار پیوست.

سرودهای طنزش با نام های مستعار (هوپ هوپ) که در زبان ترکی به معنی خفه شدن و (آغلارگوله ین) به معنی متبسم گریان و (ابونصر شیبانی) به چاپ رسید.

او در کنار شعرهای عامه پسند و طنز به شعر کودکانه هم توجه می کرد و شعرهایی هم برای کودکان می سرود.

سرانجام صابر را به دلیل افکار جدید و نوگرایانه به کفر متهم کردند.

او به دلیل فشارهای سخت آن زمان به باکو سفر کرد. در آنجا به تدریس زبان فارسی مشغول شد.

سرانجام این شاعر پر تلاش در راه بیداری مردم از ظلم و بیداد زمانه درسال ۱٢٩٠ هجری شمسی رخت از دنیای فانی بر بست.

میرزا محمد صادق (ادیب الممالک)فراهانی

ادیب الممالک شاعر، روزنامه نگار، ادیب و نویسنده ی مشهور دوران بیداری و مشروطه،

در سال ۱۲۷۷ هجری قمری در روستای گازران (اراک کنونی) در خانواده ای ادیب پرور به دنیا آمد.

پدرش میرزا حسین، نواده ی میرزا بزرگ قائم مقام و از سادات فراهان بود.

در نوجوانی، بعد از مرگ پدر همراه امیر نظام گروسی به دستگاه موید الدوله راه یافت.

و با کمک امیر نظام در مناطقی از آذربایجان، کردستان و کرمانشاه زندگی کرد.

سپس در تهران در دارالترجمه به کار مشغول شد.

در سال ۱۳۱۴ هجری قمری با کمک امیر نظام به آذربایجان سفر کرد

و ریاست مدرسه ی لقمانیه ی تبریز را به دست گرفت و روزنامه ی ادب را در تبریز انتشارداد.

سبک او در شعر خراسانی و نگارش او در کتاب هایش بیشتر آزادی خواهانه،

برای هشیار کردن مردم محروم و ستمدیده ی زمانه ی خود از  ظلم و بیدادگری حاکمان قدرت طلب و فاسد جامعه بود.

او از مشهورترین شاعران دوره ی مشروطیت است.

میرزا محمد صادق (ادیب الممالک)

اوضاع اجتماعی و سیاسی کشورش را در اشعارش به زیبایی بیان می کرد.

کلماتش دارای تازگی خاصی بودند. افکار و هنرش در مبارزه با نادانی و بی خبری مردم از زمانه بود.

شاعری است که نسبت به اوضاع جامعه اش از نظر سیاسی و اجتماعی بی تفاوت نیست.

گرایش او در شعر به سبک شعرای قدیمی است.

او در قطعه، قصیده، ترجیع بند، ترکیب بند و… مفاهیم سیاسی و اجتماعی زمان خود را آورده است.

ادیب الممالک علاقه مند به سرودن قطعه و قصیده بود.

در اشعارش زمانی که از طنز و هزل استفاده می کرد، مخاطب را به اندیشیدن و فکر وا می داشت.

او با بیان ظلم ستیزی و مبارزه با جهل و نادانی در اشعارش مردم را نسبت به حکومت تحریک می کرد.

ادیب الممالک سرانجام در پی یک سکته ی ناقص، در سال ۱۳۳۶ هجری قمری در سن ۵۸ سالگی در تهران از دنیا رفت و در آستانه ی حضرت عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد.