اکبر اکسیر (شاعر طنز پرداز _ روزنامه نگار)
وی متولد چهارم اسفند ۱۳۳۲ در شهرستان آستارا در محله آبروان است.
در سال ۱۳۵۷ با ملیحه ی نظمی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دو پسر به نام های عرفان و ایثار است.
اکسیر در شعرهایش فقط به مساله ی طنز نپرداخته و شعر هایی با موضوع جنگ نیز سروده است.
او به غیر از شاعری به نقد شعر و گرافیک نیز پرداخته است.
دوره ی ابتدایی و متوسطه را در شهرستان آستارا سپری کرد و تحصیلات دانشگاهی را در رشت به پایان برد.
اولین شعرش را در سال ۱۳۴۷ به چاپ رسانید و در این سال شاعری را آغاز کرد.
اکبر اکسیر (شاعر طنز پرداز _ روزنامه نگار)
معروفترین مقاله اش “آستارای من سارای من” است که به آستارای قدیم و جدید می پردازد.
در سال ۱۳۶۲ اولین آلبومش را به نام در “سوگ سپیداران ” به چاپ رسانید.
که شامل شعرهای قبل و بعد از انقلاب است.
بعد از اتمام تحصیلات به شغل شریف معلمی مشغول شد.
اولین انجمن ادبی بعد از انقلاب به وسیله ی او در آستارا پایه گذاری شد.
حدود ۱۰ سال از شعر کناره گیری کرد و به استراحت پرداخت.
تا اینکه در سال ۱۳۸۲ با شعر (بفرمایید بنشیند عزیز ) دوباره به شعر و شاعری پرداخت.
او در این دوره طنز را به طور کامل در اشعارش گنجانده است.
پس از مدتی شعر ادبی کانون را تاسیس و حلقه ی ادبی فرانو و شعر شبان را تشکیل داد.
اکبر اکسیر در حال حاضر ساکن آستارا و باز نشسته ی آموزش و پرورش است و در قالب های کلاسیک و شعر نو با همه ی مطبو عات ادبی سراسر کشور همکاری می کند.
از خصوصیات شعر فرانو اکبر اکسیر می توان به ایجاز، کوتاهی و طنزی که در درون شعر نهفته است و همین طور به کارگیری کلمات ساده و روان و همه پسند از محیط اطراف و مشکلات روزانه ی مردم جامعه اشاره کرد.
وی شعر های ترکی زیادی نیز در کارنامه دارد.
از جمله کتاب های دیگر اکسیر می توان به “پسته ی لال سکوت دندان شکن است” ، “زنبورها ی عسل دیابت گرفته اند” و … نام برد.